Kontakt

Początki pracy zawodowej G. J. Steenkego datuje się na rok 1822, kiedy to uzyskał po raz pierwszy uprawnienia do nadzoru budowlanego.

W latach 1822-24, jako mierniczy, Steenke wraz z innymi, w związku z budowaną drogą bitą, niwelował wzniesienia między Królewcem

i Bartoszycami. W 1829 r. pracował przy budowie falochronu w Nowym Porcie i został członkiem Gdańskiego Towarzystwa
Przyrodniczego. W roku 1831 zatrudniony był w Heiligenbeil - Świętej Siekierce (obecnie Mammonowo), gdzie poznał swoja żonę

i w grudniu poślubił. W 1832 roku awansuje, albowiem powołano go na funkcję inspektora budownictwa grobli w Elblągu.
W tym czasie należał już do Stowarzyszenia Architektów w Berlinie, a następnie do Wschodniopruskiego Stowarzyszenia Inżynierów

i Architektów. 20 listopada 1833 r. Steenke, idąc w ślady ojca, wstąpił do elbląskiej Loży św. Jana. (Jej członkami byli m.in. Robert Dorr

i Ferdinand Schichau). Ponadto Steenke figuruje (według stanu na dzień 1 stycznia 1840) na liście członków Stowarzyszenia

dla Popierania Przedsiębiorczości Przemysłowej w Prusach, którą w części krajowej otwiera następca tronu, późniejszy król pruski

Fryderyk Wilhelm IV. W latach 1833-34 Steenke samodzielnie nadzorował budowę Kanału Seckenburgskiego (Primorskij Kanał),

będącego przedłużeniem tzw. Wielkiego Przekopu Fryderyka oraz łączącego rzeki: Gilge (Matrosowka) i Nemonien (Nemonin),

na wschodnim wybrzeżu Zalewu Kurońskiego. Po zakończeniu budowy kanału, w 1834 r. powrócił, już jako ojciec 3 córek (Fanny, Marie, Emilie),

do Elbląga.